Beta vulgaris

E Vicipaedia
Radices Betae vulgaris

Ordo : Caryophyllales 
Familia : Amaranthaceae 
Species : B. vulgaris 
Daucus carota 
L. Sp. Pl., 1, 222, 1753  
Beta vulgaris
Valor nutritivus per 100 g
Vis nutritivus 180 kJ
Carbohydrata 9.56 g
Sacchara 6.76 g
Fibrum 2.8 g
Pingue 0.17 g
Proteinum 1.61 g
Aqua 87.58 g
Thiaminum 0.031 mg (2%)
Riboflavinum 0.040 mg (3%)
Niacinum 0.334 mg (2%)
Calcium 16 mg (2%)
Ferrum 0.80 mg (6%)
Magnesium 23 mg (6%)
Phosphorus 40 mg (6%)
Kalium 325 mg (7%)
Natrium 78 mg (3%)
Zincum 0.35 mg (4%)
Valores per centum secundum normas CFA
Fons: USDA Nutrient Database

Beta vulgaris, est planta herbarum et species Magnoliophytorum familiae Amaranthacearum, cuius radices edi possunt. Notae sunt varietates numerosas, in parte consumptionis holus

Invenitur planta in libro antiquo de re coquinaria "De honesta voluptate et valetudine"[1]:

Allium quo plures habet nucleos, eo asperius est. Halitum ut cepa, porrus, ascalonium, ac bulbi omnes insuaviorem facit. Aiunt tamen radice betae sub prunis tostam, ac super allium devoratam, tetrum[2] eius odorem extinguere.

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. De honesta voluptate et valetudine:liber III, De acrimontis & primum de allio
  2. tetricum?

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vicimedia Communia plura habent quae ad Beta vulgaris spectant.
Situs scientifici: Tropicos • Tela Botanica • GRIN • ITIS • Plant List • NCBI • Biodiversity • Encyclopedia of Life • Plant Name Index • WoRMS: Marine Species • Plantes d'Afrique • Flora of China • INPN France • Flora of North America • USDA Plants Database
  • Beta vulgaris apud tropicos.org (Anglice)

Haec stipula ad biologiam spectat. Amplifica, si potes!